[Nuf]
NUF, z.n., vr., der, of van de nuf; meerv. nuffen. Verkleinw. nufje. Een onnoozel vrouwtje, dat met niets voordkomen kan, dat zich niet weet te redden. Ook een neuswijs, trotsch meisje: wat beeldt die nuf - dat nufje zich wel in! Van hier nuffen, (noffen bij de Gelderschen) talmen, nufachtig, talmachtig. In het eng. heet nifle, eene beuzeling. Bij Kil. is nuf mannel., voor eenen wijsneus.
Auteursrechtvrij