Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Noest]

NOEST, (bij Kil ook noost) z.n., m., van den noest; meerv. noesten. Hetzelfde als knoest, weer, en, met

[p. 305]

uitlating van de neusletter, ook oest: een stuk hout vol noesten. Van hier noestig: noestige planken. Oneig., moeijelijk, verdrietig: eene noestige zaak. Van hier noestigheid, moeijelijkheid. Het is, zeker, met knoest, knods, het lat. nodus, uit eene bron.