Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nikker]

NIKKER, (nikkel) z.n., vr., der, of van de nikker, zonder meerv. Zekere zwarte heulbloem, die voor on-

[p. 298]

kruid in het koren wast: een ketel, daer de nicker in gekoockt is. De Brune. Misschien, om de vergiftige en doodende kragt, dus genoemd, als eene figuurlijke benaming van het vorige nikker, in den zin van duivel.