Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nederwentelen]

NEDERWENTELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en wentelen: ik wentelde neder, heb nedergewenteld. Naar beneden wentelen: gewicht van vergaaderde steenen neederwentelende. Hooft.