Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nedertuimelen]

NEDERTUIMELEN, (neertuimelen) onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en tuimelen: ik tuimelde neder, ben nedergetuimeld. Naar beneden tuimelen: de moeder zagh u neêrtuimelen. Vond.