Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nedertroonen]

NEDERTROONEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en troonen: ik troonde neder, heb nedergetroond. Naar beneden troonen: zij troonden den vijand listig uit de bergvesting neder. Zie troonen.