Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nederkrijgen]

NEDERKRIJGEN, (neerkrijgen) bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en krijgen: ik kreeg ne-

[p. 255]

der, heb nedergekregen. Naar beneden halen: ik kan de gordijn niet neerkrijgen. Een woord der dagelijksche taal.