Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nederhouwen]

NEDERHOUWEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en houwen: ik hieuw neder, heb nedergehouwen. Door houwen op den grond doen vallen: eenen boom nederhouwen. Ook eene groote neerlaag maken.