Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nederhagelen]

NEDERHAGELEN, (neerhagelen) bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en hagelen: hagelde neder, heeft nedergehageld. Door eene hagelbui doen omvallen, nederslaan: het staande koren is neergehageld.