Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nederdauwen]

NEDERDAUWEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en dauwen: dauwde neder, is nedergedauwd. Als een dauw, dat is met rijken overvloed, van boven nederkomen: zegen, die van boven nederdout. Vond.