Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nazenden]

NAZENDEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en zenden: ik zond na, heb nagezonden. Achterna zenden. Met belofte, dat men 't hun naazeinden zoude. Hooft. Doe sonden sij hem na tot Lachis, ende doodden hem aldaer. Bybelv.