Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nastamelen]

NASTAMELEN, (nastameren) bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en stamelen: ik stamelde na, heb nagestameld. Stamelend naspreken. Oneig., met minder verhevene taal eene schoone en sierlijke rede nazeggen. Van hier nastameling.