Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nasschen]

NASSCHEN, onz. w., gelijkvl. Ik naschte, heb genascht. Dit woord beduidt, eigenlijk, om den smaak, iets van eenige spijs nemen; in engeren zin, uit snoeplust van eene verbodene spijs eten. In het hoogd. komt het dus, in den vertrouwelijken omgang, vaak voor. In Gronin-

[p. 226]

gerland gebruikt men het, in het gemeen, voor heimelijk iets nemen, kabassen. Bij Kil. is het zelfst. naamw. nasscher, een vlaamsch woord, voor iemand, die naar iets haakt; zoo ook nasscherij, nasscherlijk. Het woord schijnt het smakkende geluid na te bootsen, welk sommige lieden met den mond maken, als zij lekkere spijs eten.