Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nakuijeren]

NAKUIJEREN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en kuijeren: ik kuijerde na, heb nagekuijerd. Kuijerend navolgen, achter iemand kuijeren: ik zal hem nakuijeren. Den kuijerenden gang namaken: van zoo

[p. 208]

hoogh eenen tredt naa te kuijeren. Hooft. Maar ijder zoekt den Vorst zijn' wandel naa te kuijeren. Hooft.