Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nafluiten]

NAFLUITEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb.

[p. 196]

voorz. na en fluiten: ik floot na, heb nagefloten. Achter iemand fluiten. Hooft gebruikt het van den wind: behalven die u naa, met bolle blaasjes floot.