Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nadrossen]

NADROSSEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en drossen (bij Kil. trossen, in den zin van oppakken, wegloopen): ik droste na, ben nagedrost. Achter iemand drossen, zich wegpakken: hij ging hem schielijk nadrossen.