Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nadrijven]

NADRIJVEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en drijven; ik dreef na, heb en ben

[p. 194]

nagedreven. Bedr., achter iemand drijven: hij dreef hem de koeijen na. Onz., achteraan drijven; met zijn: het vlot dreef na.