Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nabinden]

NABINDEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en binden: ik bond na, heb nagebonden. Geld. woord: iemand nabinden, garven, op den akker, achter den maaijer binden. Van hier nabinder, nabindster.