Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Mutsen]

MUTSEN, onz. w. Het deelw. gemutst is slechts in gebruik: hij is thands wel gemutst, dat is, de muts staat hem wel, hij heeft eene goede luim, hij is weltevreden. Mutsen is ook een bedr. w., dat bij Kil. voor-

[p. 169]

komt, en tooijen, opsieren beduidt; van mutsen, bedekken. Zie muts.