Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Muskadel]

MUSKADEL, z.n., vr., der, of van de muskadel; meerv. muskadellen. Eene soort van geurige druif: de muskadel, die twee mans op eenen hantboom dragen. Vond. Dat vrij de muskadel bet groeje dan voorheen.

[p. 167]

Poot. Voor den wijn gebruikt Joan Thieullier het manl. geslacht: drinkt nu den muskadel. Poot behoudt het vrouwl. geslacht: gloejen door de kracht der muskadel. Zamenst.: muskadeldruif, muskadellenwijn, anders muskarenwijn, muskaatwijn, muskadelpeer. Ital. moscadello, middeleeuw. muscadellus, muscatella, muscatellus. Om den aangenamen smaak en reuk schijnt het woord van muskus af te stammen.