[Munten]
MUNTEN, onz. w., gelijkvl. Ik muntte, heb gemunt. Eenen toeleg op iets hebben, beoogen: hij had het op mijn leven gemunt. Verre was 't gemunt met deezen toeleg. Hooft. 't Was op zulke kusten bij ons toen niet gemunt. Poot. En alles waer uw deugdt op munt. D. Smits. Van hier, misschien, muntig voor tochtig: eene muntige koe, bij Kil. vacca a tauro non inita. Het woord schijnt tot meenen te behooren.
Auteursrechtvrij