Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Morzel]

MORZEL, z.n., m., des morzels, of van den morzel; meerv. morzelen. Een verbrijzeld stuk: aan morselen

[p. 155]

houwen. Vond. Met het bijw. mors, uit eene bron. Verkleinw. morzeltje.