MOEDEN, bedr. w., gelijkvl. Ik moedde, heb gemoed. Een oud woord, waarvoor wij, thands, gebruiken moedigen, van moed. Het deelw. is nog overig: hij is wel gemoed. Voor moeden, in eene andere beteekenis, zeggen wij moeijen. Eindelijk, van moeden, in den zin van in het gemoed overwegen, hebben wij nog het zameng. vermoeden.
Auteursrechtvrij