Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Misvaren]

MISVAREN, onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. mis en varen: ik voer mis, heb misgevaren. Met

[p. 118]

eene schuit eene verkeerde rigting nemen. In Gelderl. beteekent het ook, met een rijtuig eenen verkeerden weg inslaan. Kil. bezigt het ook in den zin van kwalijk uitvallen; insgelijks voor eene miskraam krijgen: misvaren van kinde; in welke beteekenissen het oul. onscheidb. gebruikt werd.