Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Missturen]

MISSTUREN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. mis en sturen: ik stuurde mis, heb misgestuurd. Kwalijk sturen: hij stuurde het vaartuig mis, zoodat het aan den paal raakte. Van hier missturing.