Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Misslaan]

MISSLAAN, bedr. en onz. w., onregelm. Van het scheidb. voorz. mis en slaan: ik sloeg mis, heb misgeslagen. Bedr., niet raken, niet treffen: den bal misslaan; ook figurelijk, voor, de zaak niet treffen, zich vergissen. Onz., met hebben; eene dwaling begaan: hoe vaek en

[p. 114]

meent ghij, dat de medecijnmeesters beuzelen en misslaen? Rodenb. Zich verspreken: hij slaat dikwijls mis in zijne rede. Den toon kwalijk vatten: de zanger sloeg, in het begin, reeds mis. De vogel slaat mis.