[Misleiden]
MISLEIDEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. mis en leiden: ik misleidde, heb misleid. Valschelijk leiden, bedriegen: zoekt Epikuur, van ijdelheên misleit, slechts aerdtschen lust. Poot. Laet het inghenomen vooroordeel u niet misleijden. Rodenb. Dat vreemdelingen den koning door geblankette reedenen misleidt hadden. Hooft. Iemand schandelijk misleiden. Door dien kreet de vijand misleid zijnde enz. Van hier misleiding. Eng. to mislead, misleading.
Auteursrechtvrij