Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Minderen]

MINDEREN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik minderde, heb en ben geminderd. Bedr., minder maken, ten opzigt der uitgebreidheid: bij het opkomen des hevigen winds, minderden wij zeil. Eene kous minderen. Ten opzigt van getal: dat zal uwe schulden minderen. Van zwaarte: door 't minderen van den last. Poot. Ten opzigt van inwendige kragt: zijnen staat minderen. Door

[p. 98]

minderen van vuur. Hooft. Ik hoop, dat dit mijne smert mindere. Ten opzigt van during: noch wort door dit alles geene eeuwigheid gemindert. Vollenh. Onz., met zijn; minder worden: d'uitdeeling aan de armen moest merkelijk minderen. Hooft. Zijn goed is geminderd. De koorts mindert reeds. Zoodra zijne vrees begon te minderen. Met hebben: gij en zult niet minderen van uw tichelsteenen. Bybelv. Van hier mindering.