Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Meubel]

MEUBEL, z.n., o., des meubels, of van het meubel; meerv. meubelen, meubels. Onduitsch woord, van het fr. meuble, lat. mobilis, dat bewogen kan worden. Het meerv. is meest in gebruik, in de dagelijksche taal, en

[p. 81]

beteekent roerende, tilbare goederen, huisraad: al zijne meubelen zijn verkocht. Oneig. noemt men een nutteloos mensch, die anderen maar in den weg staat, een meubel. Zamenstell.: meubelkamer, een vertrek in den Haag, waar men de veroverde vaandels enz., eenen tijd lang, bewaarde, totdat men dezelve in de groote zaal ophing.