Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Meerle]

MEERLE, (maarle, merel) z.n., vr., der, of van de meerle, merel, meerv. meerlen, merels. Een zekere zangvogel, geheel zwart, maar met eenen gelen bek: daer zal de wilde meerle nestelen. Bybelv. Fr. merle, lat. merula.