Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Medeweten]

MEDEWETEN, z.n., o., des medewetens, of van het medeweten; zonder meerv. Kennis, bewustheid. Van mede en weten. Van hier medeweter, (medweter bij Hooft) medewetig (medewustig bij Hooft), medewetenschap.