Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Luisteren]

LUISTEREN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik luisterde, heb geluisterd. Bedr., glanzig maken: bont - hoeden luisteren. Onz., met hebben; blinken: des morgens eer de son luijstert. Vond.