Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Louw]

LOUW, z.n., vr., der, of van de louw; meerv. louwen. Zoo noemt men, in Braband en het Kwartier van Nijmegen, eenen visch, op andere plaatsen zeelt, slei, muidehond. Bij Kil. louwe, lauwe.