Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Lepperen]

LEPPEREN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik lepperde, heb gelepperd. Een voorddurend werkw. van het vorige leppen. Wijn van de tafel lepperen. Onz.: het leppert slechts aan 't gras en kieskaauwt. Hoogvl.