Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Lat]

LAT, z.n., vr., der, of van de lat; meerv. latten. Een lang, dun, smal hout, dat, gewonelijk, vierkantig gezaagd wordt. Ook eene smalle of dunne plank. In het gemeene leven, zegt men van lieden, die bankbreukig zullen worden: zij hangen aan de latten. Verkleinw.

[p. 688]

latje. Zamenstell.: latwerk. Van hier ook het bedr. w. latten, met latten beleggen: een dak latten, de daklatten op de sparren vastspijkeren, waarvoor ook belatten in gebruik is, middeleeuw. latare.

Lat, hoogd. latte, neders. latte, deen. lägte, zw-läckt, eng. lath, fr. latte, finl. laita, boh. lat en latka, pool. lata, ital. latta, middeleeuw. lata.