Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Larp]

LARP, (lerp) z.n., vr., der, of van de larp; meerv. larpen. Een werktuig, om mede te slaan, hetzij eene roede, hetzij eene lange zweep: om de slagen eener ler-

[p. 685]

pe te ontfangen. Want - zich in die gestalte te geesselen, enz. Hooft. Mijn hengsten hoefden dan bestier van lerp nocht reep. Hooft. Een slag, in het algemeen: eene larp om de ooren. Het is een klanknabootsend woord.