Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Lak]

LAK, z.n., o., des laks, of van het lak; zonder meerv. Roode, doorzigtige gom of hars, uit Oostindie tot ons komende, om daarmede te vernissen. Ook nagemaakt lak uit bloemsappen en eenige houtsoorten getrokken: geel- blaauw- rood lak. Voords zegellak. Zamenstell.: lakwerk. In de eerste beduidenis, is het woord van oosterschen oorsprong. Dit roode hars heet, in het arab.,

[p. 673]

lach, pers. lac, waarvan het middeleeuw. laca, het fr. laque, het sp. laccra. Het schijnt, dat men, naderhand, elke roode, en, verder, iedere verw lak noemde.