Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kwetteren]

KWETTEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik kwetterde, heb gekwetterd. Voordd. w. van kwetten, drukken, blutsen, anders knetteren, knitteren: de pruimen worden gekwetterd in den korf. Van hier kwetterig, geblutst, kwetterigheid, kwettering.