Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kweeltje]

KWEELTJE, z.n., o., des kweeltjes, of van het kweeltje; meerv. kweeltjes. Zoet gezang van eenen vogel: zij antwoordt met een queeltjen. Rodenb. Verkleinw. van kweel, dat is gekweel; van kwelen. Er is nog een ander woord kweeltje, in de beteekenis van den gering-

[p. 654]

sten graad van bederf - van vlakje, smetje: er is geen kweeltje aan. Ik zal zorgen, dat er geen kweeltje aankome. Van kwelen, voor kwijnen, verwelken.