Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kwalijk]

KWALIJK, bijv. n. en bijw., kwalijker, kwalijkst. Het woord is uit kwadelijk zamengetrokken. Men gebruikt hetzelve op verscheidene wijzen. Niet goed: dat is kwalijk van u gedaan. Ten kwade: iets kwalijk duiden. Iets kwalijk nemen. Neem het mij niet kwalijk. Hij is den vaderlande kwalijk gezind. Verkeerd: gij begrijpt die zaak kwalijk. Niet wel: ik ben kwalijk te vrede. Ongelukkig, met rampen worstelend: het gaat die menschen kwalijk in de wereld. Lasterlijk: nooit heeft hij kwalijk van mij gesproken. Bezwaarlijk, moeijelijk:

[p. 649]

hij konde dat kwalijk lezen. Kwalijk hooren - zien. Die last is kwalijk te dragen. Ziekelijk: hij bevindt zich kwalijk. Hij vaart kwalijk. Kwalijk varen is ook tegenspoed hebben, ongemak lijden; waarvan het zam. kwalijkvaart, en kwalijkvaren: gij zult daarvan geen kwalijkvaren krijgen. Mislijk, flaauw: hij wordt kwalijk. Ter naauwer nood: hij was er kwalijk, of enz. Onvergenoegd: zich kwalijk houden. Lastig, vervelend: hij is daar kwalijk gezien. Van hier kwalijkheid, mislijkheid, flaauwte. Zie lijk.