Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kruisigen]

KRUISIGEN, bedr. w., gelijkvl. Ik kruisigde, heb gekruisigd. Aan een kruis klinken. Oneig.: der wereld gekruisigd zijn, eene bijbelsche uitdrukking. Het is eigenlijk een voorddur. werkw. van kruisen.