Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kreus]

KREUS, z.n., vr., der, of van de kreus; meerv. kreuzen. Hetzelfde als gergel; eene inkerving aan het ondereinde van duigen. Een kuiperswoord, in Overijs-

[p. 605]

sel en Gelderl. gebruikelijk. Het werktuig, waarmede de kreus gemaakt wordt, heeft denzelfden naam. Misschien, uit eene bron, met het fr. creux, diep, uitgegraven. Anders kroos genaamd.