[Kreek]
KREEK, z.n., vr., der, of van de kreek; meerv. kreken. Verkleinw. kreekje. Eene kromme grift, een smalle vliet, die met eenen elboog loopt: langs de rivier van Ankee, vlietende met eene kreeke achter de stad Jakatra. Bógaert. In 't slijm van uwe gracht en kleene kreeke. Antonid. Door beek door kreek gefloddert. Paffenr. Zamenstell.: mosselkreek.
Dit woord is in het eng. creke, creek. Het denkbeeld van kromte is hier het meest heerschend. To crook heet, bij de Engelschen, omkrommen. Het behoort dan, zeker, tot het geslacht der woorden, kruk, kronkel, krom.
Auteursrechtvrij