Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kopij]

KOPIJ, z.n., vr., der, of van de kopij; meerv. kopijen. Afschrift: geef mij er kopij van. Zoo ook eene zaak, die naar eene oorsprongelijke teekening gemaakt is: eene kopij van Rubbens. Bij de Drukkers het schrift, waar-

[p. 576]

naar men de letters zet: men is om kopij verlegen. Eene geringe schets: dat is maar eene kopij (ook enkellijk dat is maar kopij) van de zaak. Het woord is, in den dagelijkschen stijl alleen, gebruikelijk, als ook het daarvan ontleende ond. woord kopijeren, kopieren. Uit het lat. copia, fr. copie, eene meenigte. Misschien werd, in de middeleeuwen, een afschrift van oorkonden of eenig boek dus genaamd, omdat, door dat afschrijven, de zaak vermeenigvuldigd, en een zoodanig boek onder velen verspreid werd.