[Kooijen]
KOOIJEN, bedr. w., gelijkvl. Ik kooide, heb gekooid. In eene kooi zetten: eenen vogel kooijen. Men gebruikt het ook onz., met hebben, voor bijslapen (lat. coire); doch meest in eenen kwaden zin, voor in ontucht leven: zij kooijen met elkander.
Auteursrechtvrij