Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kolokwint]

KOLOKWINT, z.n., m., des kolokwints, of van den kolokwint; meerv. kolokwinten. Anders kwintappel, eene uitlandsche, zeer bittere vrucht: ende las daervan sijn kleet vol wilde coloquinten. Bijbelv. In het lat. colocijnthis. ital. coloquintida.