Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Knap]

KNAP, bijv. n. en bijw., knapper, knapst. Vast sluitend, net: dat kleed staat knap. Bekwaam, handig, vaardiglijk, weldra: Machtelt staakt' haar naaldwerk knap. Hooft. Knap ter pen, die fraai en vlug schrijft.

[p. 536]

All' volxken knap ter hand. J. de Deck. Zij is eene knappe meid. Knapjes. Zamenstell.: knaphandig, vaardig, knaphandigheid, knaphandiglijk.