[Knaauwen]
KNAAUWEN, bedr. w., gelijkvl. Ik knaauwde, heb geknaauwd. Knagend kaauwen, kaauwen, om uittezuigen: knaauwende 't vulsel van zijn bedde. Hooft. De angel, dien ik knauw. Hooft. Worteltjes, die geknauwt en uitgespoogen zijnde. Bógaert. Van hier knaauwing, knaauwsel. Gr. χναυω.
Auteursrechtvrij