Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Klit]

KLIT, z.n., vr., der, of van de klit; meerv. klitten. Hetzelfde als klis. Hij gooide mij met klitten. Het garen is in de klit. Hooft zegt een klit, d.i. een digt op een gepakte hoop, van drie honderd man.