Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Klinket]

KLINKET, z.n., o., des klinkets, of van het klinket; meerv. klinketten. Een woord met eenen basterduitgang,

[p. 520]

uit het middeleeuw. cliquetus, fr. cliquet, eene klink. Wij verstaan, daardoor, eene kleine deur in eene stadspoort, of in eene andere groote poort: 't verdoemde poortklincket. Vond. Door 't klinket de zuiderhofpoorte in. Antonid.